خدای من، ببخش مرا

خدای من، ببخش مرا که دلم گاه می گیرد و ماوایی جز تو ندارم که با وی در میان بگذارم. ببخش مرا که از خیلی چیزها آزرده می شوم و تنها به تو می گویم. ببخش مرا که توان شکر ندارم که آن همه خیر که به من بخشیدی را شکر گزارم. ببخش که نمی توانم آن گونه که شایسته است به واسطه اینکه پای درد دلم می نشینی و تک تک کلماتم را می خوانی، برایت کاری انجام دهم.

خدای من، چه شیرین است درد دل کردن با تو که مرا می فهمی، درک می کنی و خارج از محدوده احکام و سنتها و عرفها برایم چاره می اندیشی که آنچه تو به من عطا می کنی زیباتر است از همه آنچه که می خواهم.

خدای من، مرا ببخش، زیرا هیچ گاه فکر نمی کردم تو بسیار صبور تر از همه کسانی هستی که روزی با آنها درد دل می کردم و به همین اشکهای روان سوگند، تو از همه رساتر پاسخم می دهی. ببخش مرا که وجود لحظه به لحظه ات را در زندگیم احساس نمی کردم. اما اکنون باور دارم و ایمان دارم که مرا می فهمی، بیشتر از هر کس دیگری. گویی اکنون کنار من نشستی و به من لبخند می زنی.

خدای من، می دانم. می دانم که تو مرا بیشتر از این آدمهای رنگارنگ دوست می داری و می دانم دلسوز تر از همه آنهایی. تو را قسم به شهیدانت، این احساس زیبا را، این دل نازک را، این صدای محزون را از من نگیر و توانم بخش، بغض هایم را، فقط در همین تنهایی هایم بشکنم تا کسی آزرده خاطر نگردد. و این اشکها را فقط در پیشگاه تو و در تنهایی بریزم، مبادا دلی بگیرد.

خدای من، به آنها که طعم شیرین عشق را در زندگی چشیده اند بهترین هم زبان را عطا فرما. کسی که یاد تو را در دلشان بیندازد و راه تو را به آنها نشان دهد.

خدای من، مگذار دلی شکسته و محزون از دوری یار گردد که تو بسیار مهربان و دلسوزی.

خدای من، تو را شکر می کنم که هنوز دردی دارم که با آن گه گاه دلم را صاف کنم و هنوز دل شکسته ای برایم باقی است که نغمه جان بخش تو را احساس کند.

خدای من، اینجا بسیارند کسانی که بی بهره از عشق، آن را تکذیب می کنند و مدام تیشه بر قلبهای زخمی می زنند. اینجا بسیارند کسانی که به نام دین، همه را از دین زده می کنند و در خلوت به چیزی جز عقده های چندین و چند ساله نمی اندیشند.

خدای من، به تو پناه می آورم از همه این اسلام نمایان متعصب، که جز دلسرد کردن، چیزی نیاموخته اند. اینان که به نام مقدسات به هر گند و کثافتی دست می زنند و به نام امر الهی، بسیاری از بندگانت را آزرده خاطر می سازند.

خدای من، سپاس تو را به خاطر این جملات که تک تکشان را تو از پیش به من آموخته بودی. به خاطر تمام سخنانی که بر زبانم جاری است و ندایی آسمانی که هر لحظه صدایم می زند.

تو را سپاس که باز هم دم تنهایی من بودی.